ما رند و مقامر و مباحی ایم

انگشت نمای هر نواحی ایم

خون خواره چو خاک جرعه از جامیم

خون ریز ز دیده چون صراحی ایم

هر چند که از گروه سلطانیم

نه قلبی ایم و نه جناحی ایم

جانا ز شراب شوق تو هر دم

بی صبح و صبوحی و صباحی ایم

گر سوختگان تو مباحی اند

بس سوخته ایم و بس مباحی ایم

ما فقر و صلاح کی خریم آخر

چون خاک مقام بی صلاحی ایم

در بتکده رند و لاابالی ایم

در مصطبه مست لافلاحی ایم

کافور رباحی ار بود اصلی

کافور نه کافری رباحی ایم

تا در رسد این می تو ای عطار

حالی ز بی می ملاحی ایم